Sabahattin Ali/ Kürk Mantolu Madonna

şu anda bitirdiğim ve elimdeki bu çok özel kitaptan bahsetmek istiyorum...

bu kitabı defalarca başka sayfalarda, bloglarda, görmüş duymuştum. Merakım biraz daha fazla artmıştı. Bir gruptaki arkadaşlarımın okuyup da etkisinden hala çıkamadık... nasıl yani hala okumadın mı?... o bir başyapıt.... gibi ardı arkası kesilmeyen cümlelerine yanıtsız kalamayıp bir günde karar alıp sahafda girer girmez aramak yerine direk sordum, kitabı aldım, çıktım, geldim, başladım ve bitridim.

kitabı okurken sık sık altını çizdiğim ve etkisi altında kaldığım cümleleirm oldu...

ama asıl etkileyecek kısmın sonunda olacağını düşünemedim hep bu şekilde devam edicek gibiyidi.

kitap bir yandan hiç bitmesini istemezken diğer yandan da sürüklüyordu diğer sayfayı merakınız ile sayfalar akıp gidiyordu.

kitabın içeriğinde her zamanki gibi çok fazla bahsetmekten yana değilim ama;

aşkı

ayrılığı

acıyı

yalnızlığı

hissedeceğinize eminim...

bana sen hala o o kitabı okumadın mı diye şaşıranlar gibi şimdi ben de sizlere sesleniyorum bu kitabı hala okumadıysanız fazla vakit kaybetmeyin...

kitaptan altını çizdiğim cümlelerden eklemek istiyorum biraz da...

"Dünyanın en basit, en zavallı, hatta en ahmak adamı bile, insanı hayrete düşürecek ne müthiş ve karışık bir ruha maliktir!... Niçin bunu anlamaktan bu kadar kaçıyor ve insan dedikleri mahluku anlaşılması ve hakkında hüküm verilmesi en kolay şeylerden biri zannediyoruz? Niçin ilk defa gördüğümüz bir peynirin esvafı hakkında söz söylemekten kaçtığımız halde ilk rast geldiğimiz insan hakkında son kararımızı verip gönül rahatlığıyla öteye geçiveriyoruz?

...

"Dibinde bir ejderhanın yaşadığı bilinen bir kuyuya inecek bir kahraman bulmak, muhakkak ki, dibinde ne olduğu hiç bilinmeyen bir kuyuya inmek cesaretini gösterecek bir insan bulmaktan daha kolaydır."

...

"Zaten küçüklüğümden beri saadeti israf etmekten korkar, bir kısmını ilerisi için saklamak isterdim... Bu hal gerçi birçok fırsatları kaçırmama sebep olurdu, fakat fazlasını isteyerek talihimi ürkitmekten her zaman çekinirdim."

...

"Bir insanın diğer bir insanı, hemen hemen hiçbirşey yapmadan bu kadar mesut etmesi nasıl mümkün oluyordu?

Ahbapça bir selam ve temiz bir gülüş..."

...

"Muhakkak ki bütün insanların birer ruhu vardı, ancak birçoğu bunun farkında değildi ve gene farkında olmadan geldikleri yere gidecekti. Bir ruh ancak bir benzerini bulduğu zaman ve bize, bizim aklımıza, hesaplarımıza danışmaya lüzum bile görmeden, meydana çıkıyordu...

Biz ancak o zaman sahiden yaşamaya ruhumuzla yaşamaya başlıyorduk. O zaman bütün tereddütler, hicaplar bir tafara bırakılıyor, ruhlar birbiriyle kucaklaşmak için, herşeyi çiğneyerek, birbirine koşuyordu."

...

"bu akşam anladım ki, bir insan diğer bir insana bazen hayata bağlandığından çok daha kuvvetli bağlarla sarılabilirmiş. Gene bu akşam anladım ki, onu kaybettikten sonra, ben dünyada ancak kof bir ceviz tanesi gibi yuvarlanıp sürüklenebilirim."

...

daha çok fazla altını çizdiğim önem verdiğim kısımlarını burada paylaşarak kitabı tüketmek istemiyorum .

tekrar söylüyorum bu kitabı okumalısınız...