Biraz uzun süre elimde kaldı gibi geldi ama nihayetinde bu kitabımın da sonuna geldim.
Başlarda yavaş yavaş ilerleyen bir romandı. Ama sonlarında dram alıp götürüyor sizi.
Kitaptan çok çok etkilendiğimi söyleyemeceğim ama dediğim gibi yavaş yavaş okunulası bir kitap. Çünkü kitap olmasa da konusu oldukça etkileyici aslında.
SAVAŞ...
Savaş zamanı bir annenin ve ailesinin özlemiyle dolu olan bir babanın ve hiçbirşeyin farkında olmayan zavallı bir çocuğun dramı.
Silvana'nın çekmiş olduğu tüm acılara rağmen ben Janusz'un acılarını daha çok hissettim sanki. Daha çok üzüldüm. Peki ya zavallı Aurek...
Savaşlar geride parçalanmış hayatlar bırakıyor. Hani hayata bir kez geliyoruz diyoruz ve onu doya doya yaşamaya çalışıyoruz ya...
Savaşı gören insanlarda hayata bir kez geliyorlar ve bir kez yaşanıcak hayatları paramparça devam ediyor.
Kitabın arka kapağındaki sözle yazımı bitirip çok da fazla bir şey söylemek istemiyorum...
HER SAVAŞ BİR KAYBEDİŞTİR... KİMİ SEVDİĞİNİ, KİMİYSE BENLİĞİNİ KAYBEDER...
Savaş kitaplarıda, filmleride çok ağır oluyor. O yüzden bitmiyor ki :( Neyse bitirmişsin sonunda :))Biliosun benimde öyle oluo bazen bitmek bilmio kitaplarım. Ama en sonunda bitirebilmenin huzuru bir başka :)))
YanıtlaSilBu ara savaş kitaplarından gidiyorum zaten akıcı oluyorlar aslında da
SilBu sefer suç kştapta değil benim psikolojik ruh halimde
ÖSYM sağolsun...
Sende ki de iyi keyif hee :d
YanıtlaSilNie öle dedin ki şimdi:))
SilKitabın yanında ki kahveyi gördükten sonra iç sesim konuştu kendiliğinden :))
SilAAAAAAA sesli epki verdim bak
Silbilmiyor musun o kahve her daim kitabımın yanındadir:)))
kahvesiz yaşanmaz kahve candır demedim mi :)
"Çay; yoksulların, şairlerin ve yalnızların resmi içeceğidir.."
Silben bu kısımdayım :)
:)) seni kahveye alıştırıcam:D
Sil